Nga Sibilla Aleramo
Jam fort e mbarë gjatë ditës.
Kuptoj, pranoj, lot nuk derdh.
Zëre
se mësoj të jem krenare si t’isha burrë.
Por
në të parën drithërimë të purpurt në qiell
çdo
mbrojtje e ditës bëhet fir.
Ti
më pëshpërit nga larg: “mbrëmje, mbrëmje e butë dhe imja!”
Më duket se mbart mes gishtërinjsh lodhjen e botës mbarë.
S’jam
më veçse vështrim, vështrim i përhumbur, dhe damarë.
Përktheu: Aida Baro
Photo: Ted Preuss
Nga Sibila Aleramo
Cullak në diell
për ty që pikturon pa lëvizur
po rri,
veç gjinjtë ritmojnë
jetën plot zjarr të zemrës.
Si qiell i ëmbël agu
është për ty imja trajtë e
ndritur,
lëndinë, ujë, lule
vetmitare petalelulëzuar,
shermend pjergulle në
harlisje.
Tek adhuron, me drithërimë
gishtat e butë
shëtit mbi pëlhurë.
Cullak në diell dhe pa lëvizur,
Fragment natyre,
të sodis përgjërues dhe gjakues.
Nga ty e pushtuar në ty e tretur,
je ti që në hyjni më kthen
A mos vallë hyjnia ime të
krijon,
artist, art, shpirt?
Heshtazi, gjiri frymon.
Në shqip: Aida Baro
Photo: Ted Preus