Nga Sibila Aleramo
Cullak në diell
për ty që pikturon pa lëvizur
po rri,
veç gjinjtë ritmojnë
jetën plot zjarr të zemrës.
Si qiell i ëmbël agu
është për ty imja trajtë e
ndritur,
lëndinë, ujë, lule
vetmitare petalelulëzuar,
shermend pjergulle në
harlisje.
Tek adhuron, me drithërimë
gishtat e butë
shëtit mbi pëlhurë.
Cullak në diell dhe pa lëvizur,
Fragment natyre,
të sodis përgjërues dhe gjakues.
Nga ty e pushtuar në ty e tretur,
je ti që në hyjni më kthen
A mos vallë hyjnia ime të
krijon,
artist, art, shpirt?
Heshtazi, gjiri frymon.
Në shqip: Aida Baro
Photo: Ted Preus