MIRAGGIO (Poesie scelte)

Di Arb Elo

(Poesie scelte dalla raccolta “Miraggio” - Aprile, 2011)

 

Le stesse

Le stesse parole ho nella mente,

ancora, dopo, adesso, poi, Dio,

con esse cerco di tessere e intessere

come un dito da vecchio

che tocca il rosario con la stessa ruga.

Con esse cerco di tessere tela, fumo, maschere,

perché mi vediate e non mi riconosciate.

Di me stesso son vestito,  come un doppio nodo,

mi son nascosto dietro di essa, assieme all’ombra...

siamo in due, perché il primo è

il più triste di tutti i numeri,

lo spaventapasseri senza testa in campagna,

l’ultimo dinosauro e la mente.

Se vuoi sapere chi sono,

vieni a vedermi mentre dormo...

VETVETES

Nga Giacomo Leopardi

Tash përngaherë do të prehesh,
e lodhura zemra ime. Sosi ëndrr’ e skajshme,
që t ‘përjetshme e pandehja. U sos. Thellë e ndiej,
brenda nesh, iluzioneve t’shtrenjta
jo vec shpresa, edhe dëshira u është shuar.
Prehu përgjithmonë. Shumë
hoqe. Kurrgjë s’i ka hak
reg'timat e tua, më t’voglin ofsh s’e meriton
dheu. Hidhërim e mërzi
jeta, kurrgjë tjetër s’qe. Dhe baltë është bota,
pusho tashmë. Përpëlitu
për t’mbramen herë. Sojit tonë, vec vdekjen
fati i blatoi. Tashmë përçmo
veten, natyrën, Fuqinë
e ligë, që fshehtas, në kurriz të të gjithëve sundon
dhe mbi kotësinë e pafund të gjithçkaje.

O NATË

Nga Giuseppe Ungaretti
(Shkëputur nga "Ndenja e kohës")

N’angështin’ e madhe t’agut

larohen tej kurorat.

Zgjime sëmbuese.

Gjethe, motra gjethe,

ofshamën tuaj mbaj vesh.

Vjeshtrat,

gëzime të mekura.

O rini,

Posa ka shkuar koh’e ndarjes.

Qiejt e lart’ të rinisë,

Hov i lirë.

E tash shkreti' jam.

Humbur në k’të melankoli pa kthim.

Por nata davarit largësitë.

Heshtje oqeanike,

Fole dritëlargëta iluzionesh.

O natë!

Xhungël buzëkuqësh

Nga Candace Bushnell

Fragment i shkeputur nga kapitulli i III-të.

Viktoria vendosi pecetën mbi prehër dhe hodhi sytë përqark e lehtësuar.

Ndonëse koleksioni i saj nuk kishte patur sukses, ishte e mrekullueshme të ktheheshe sërish në Nju Jork, ku një grua mund të ishte vetvetja, të thoshtë hapur atë që mendonte dhe të mos konsiderohej si antikrishti apo ndonjë rebele e rrezikshme, e gatshme të përdhoste ligjet e shenjta të sjelljes femërore.

“Krejt e kundërta e asaj çka ndodhte në Japoni”, mendoi me tërbim.

- Miss  Viktoria nuk mund t’i thoni jo propozimit tim! – kishte këmbëngulur zoti Ikito, kur ajo i pat telefonuar. – Ju grua. Duhet të dëgjoni fjalë burri. Ajo që thotë burri është më mira.

Më së fundi, qe dorëzuar dhe kishte pranuar ta shtynte vendimin e saj për një ditë tjetër. Gjë fort e mërzitshme.

- E dashur, s’të mbetet gjë tjetër veç të detyrosh dyqanet që të blejnë modelet e tua, – i pat thënë miku i vet Devid Bramli, kur i pat telefonuar për ta ngushëlluar pas atyre kritikave shkatërrimtare. – Mos u lër dorë të lirë të bëjnë me ty ç’të duan. Duhet ta kontrollosh vetë situatën.

HANËS

Nga Giacomo Leopardi

O e hijshmja Hanë, tash po më ndërmendet

qi plot nji vit ma parë, mbi kët’ kodrinë

unë erdha plot vrevë prapë për të t’sodit’:

dhe varë ti rrije përmbi kët’ pyll,

bash si tash, që tërësej me dritë shkëlqen.

Po e marrtë e fërgëlluese prej vajit

që m’lindte nën qepallë, në drit’n e syve t’mi

fytyra jote shfaqej, se fort e ligsht

qe jeta ime: dhe ende asht, ojtnì s’ka ndryshue,

o e dashtuna Hanë. E gjith' më ndih

mbamendja, e përkujtimi i moteve

të dhembjes teme. Oh sa kandshëm rrjedh

në t' ri, kur ende e madhe

asht shpresa dhe e shkurtë udh’e kujtimit,

ndërmendja e gjanave të shkueme,

ende e trishtë asht, e angushtia zgjat!

Përktheu: A. Baro

p.s. Një përpjekje modeste e ndoshta e paarrirë për ta përkthyer në gegnisht. :)


Alla luna

O graziosa luna, io mi rammento
Che, or volge l'anno, sovra questo colle
Io venia pien d'angoscia a rimirarti:
E tu pendevi allor su quella selva
Siccome or fai, che tutta la rischiari.
Ma nebuloso e tremulo dal pianto
Che mi sorgea sul ciglio, alle mie luci
Il tuo volto apparia, che travagliosa
Era mia vita: ed è, né cangia stile,
0 mia diletta luna. E pur mi giova
La ricordanza, e il noverar l'etate
Del mio dolore. Oh come grato occorre
Nel tempo giovanil, quando ancor lungo
La speme e breve ha la memoria il corso,
Il rimembrar delle passate cose,
Ancor che triste, e che l'affanno duri!

NË QOFTË NJERI KY…

Nga Primo LEVI

Ju që jetoni të sigurt

Në shtëpitë tuaja të vakëta,

Ju, që kur ktheheni në shtëpi mbrëmjeve

Gjeni ushqim të ngrohtë e fytyra miqësore:

Shqyrtoni në qoftë burrë ky

Që punon në baltë

Që nuk njeh prehje

Që lufton për gjysm’ buke

Që vdes nga një "po" a një "jo".

Shqyrtoni në qoftë grua kjo,

Pa flokë e pa emër

Pa fije force për të kujtuar

Të zbrazur sytë e bosh prehri

Si një bretkosë dimrit.

Vritni mendjen se kështu ka ndodhur:

Ju urdhëroj me këto fjalë.

Gdhendini në zemrat tuaja

kur rrini në shtëpi kur shkoni udhës,

kur shtriheni kur ngriheni;

Përsërituani fëmijëve tuaj.

O ju shoft' vatra,

ju zëntë sëmundja,

bijtë tuaj mos ju pafshin me sy.

***

Se questo è un uomo

 

Voi che vivete sicuri
nelle vostre tiepide case,
voi che trovate tornando a sera
il cibo caldo e visi amici:
Considerate se questo è un uomo
che lavora nel fango
che non conosce pace
che lotta per mezzo pane
che muore per un si o per un no.
Considerate se questa è una donna,
senza capelli e senza nome
senza più forza di ricordare
vuoti gli occhi e freddo il grembo
come una rana d'inverno.
Meditate che questo è stato:
vi comando queste parole.
Scolpitele nel vostro cuore
stando in casa andando per via,
coricandovi, alzandovi.
Ripetetele ai vostri figli.
O vi si sfaccia la casa,
la malattia vi impedisca,
i vostri nati torcano il viso da voi.

Përktheu: Aida Baro