Stina e dashurisë sate...

Nga Fabrizio de André

Dhe ja, stina e dashurisë sate

nuk është më kjo pranverë

por në ditët e vjeshtës sate

ruan butësinë e një buzëmbrëmje'.

Sikur një mëngjes mes flokësh

do të gjesh paksa dëborë,

në kopshtin e dashurisë sate

do vij të mbledh luleborë.

Kalon kohë përmbi kohë

por ti frikë mos ki aspak

duket rend porsi era

por jo, koha ngut nuk ka.

Qaj e qesh si atëherë

qesh e qaj përsëri,

çdo hare edhe çdo brengë

në dritën e një ore i gjen tani.

Përktheu: Aida Baro

Oh, pëllëmbë duarsh...

Nga Sibila Aleramo

Oh pëllëmbë duarsh shenjuar vragash,

trekëndësha, degë, kryqe, yje,

gjithë jeta ime ç'ka ndodhur e ç'do ndodhë,

pika e panjohur e vdekjes që s'i druhem,

dhe të tjera, të tjera që duken si gozhdë të ngulura

por përqark u rrëzëllejnë flatra lavdie,

oh pëllëmbë duarsh ju sodis si pasqyra,

kaq njerëzore e të mistershme,

pasqyra të marrta që drita më s'i praron,

të vogla e të buta, ku shkruhet fati,

shëmbëlltyra hapësirash të paskaj dhe melodish,

fantazish e marrëzish, vetmish e dhembshurish,

vija vija në vargonj në kryq në vallëzim,

oh pëllëmbët e duarve të mia, shkruar yjesh!

Përktheu: Aida Baro

Do të vijë vdekja dhe sytë e tu do të ketë

Nga Cesare Pavese 

Do të vijë vdekja e sytë e tu do të ketë.

Kjo vdekje që na bën shoqëri

nga mëngjesi në mbrëmje, e pagjumë,

e shurdhët, si peng i vjetër

a zakon pa kuptim. Sytë e tu

fjalë boshe do të jenë,

një klithmë e mbytur, heshtje.

Kështu i sheh çdo mëngjes

kur, e vetme, shihesh

në pasqyrë. O e shtrenjta shpresë,

atë ditë edhe ne do ta mësojmë

që ti je jeta dhe hiçi.

Për të gjithë vdekja ka një palë sy.

Do të vijë vdekja e sytë e tu do të ketë.

Do të jetë njësoj si të heqësh dorë nga një zakon,

si të shohësh në pasqyrë

fanitjen e një fytyre të vdekur,

si të mbash vesh buzë të lidhura.

Në humbellë do të zbresim të pagjuhë.

22 mars 1950

Përktheu: Aida Baro


Claudio Lolli