Ju që
jetoni të sigurt
Në
shtëpitë tuaja të vakëta,
Ju,
që kur ktheheni në shtëpi mbrëmjeve
Gjeni
ushqim të ngrohtë e fytyra miqësore:
Shqyrtoni në qoftë burrë ky
Që
punon në baltë
Që
nuk njeh prehje
Që
lufton për gjysm’ buke
Që
vdes nga një "po" a një "jo".
Shqyrtoni në qoftë grua kjo,
Pa
flokë e pa emër
Pa
fije force për të kujtuar
Të zbrazur sytë e bosh prehri
Si
një bretkosë dimrit.
Vritni
mendjen se kështu ka ndodhur:
Ju
urdhëroj me këto fjalë.
Gdhendini
në zemrat tuaja
kur rrini në shtëpi kur shkoni udhës,
kur shtriheni kur ngriheni;
Përsërituani
fëmijëve tuaj.
O ju
shoft' vatra,
ju
zëntë sëmundja,
bijtë
tuaj mos ju pafshin me sy.
***
Voi che vivete sicuri
nelle vostre tiepide case,
voi che trovate tornando a sera
il cibo caldo e visi amici:
Considerate se questo è un uomo
che lavora nel fango
che non conosce pace
che lotta per mezzo pane
che muore per un si o per un no.
Considerate se questa è una donna,
senza capelli e senza nome
senza più forza di ricordare
vuoti gli occhi e freddo il grembo
come una rana d'inverno.
Meditate che questo è stato:
vi comando queste parole.
Scolpitele nel vostro cuore
stando in casa andando per via,
coricandovi, alzandovi.
Ripetetele ai vostri figli.
O vi si sfaccia la casa,
la malattia vi impedisca,
i vostri nati torcano il viso da voi.
Përktheu: Aida Baro
No comments:
Post a Comment