Nga Wislawa Szymborska
I lutej Zotit,
i përgjërohej drithërueshëm
që ta shndërronte
në një vajzë të bardhë e të lume.
E në është vonë për kësi ndryshimesh,
aherë, o Zot, shiko sa peshoj
e ndamë gjysmë të paktën.
Por Zoti babaxhan tha Jo.
Mbështeti veç dorën mbi zemrën e saj,
i vështroi gushën, i ledhatoi kryet.
E kur gjithë të jetë përmbushur – shtoi –
do të më këndellësh duke ardhur tek unë,
gëzimi im i zi, trung këngëplotë.
©Sjellë në shqip: A. Baro