Nga Pier Paolo Pasolini
Seksi, ngushëllim’ i mjerimit!
Ujkonja është mbretëreshë, froni i saj
një gërmadhë,
toka e saj një copë
lëndinë e pëgërë,
skeptri i saj
një çantë e
kuqe e feksur:
Leh natën, e
ndyrë dhe e egër
si një mëmë e
lashtë: mbron
mallin dhe jetën e vet.
Rrufjanët,
aneqark, luzmë,
kapadaij e
çehrevrarë, mustaqellinj
brindizinas a
sllavë, janë
krerë, mëkëmbës: ujdisin
në terr, punët
e tyre njëqind liretëshe,
duke i shkelur
syrin sho-shoqit në heshtje, parrulla
duke shkëmbyer:
bota, e përjashtuar, hesht
rreth atyre, që
krejt janë vetpërjashuar,
kërma të
heshtura grabitqarësh.
Por n’fundërrinat
e botës, lind
një botë e re:
ligje t’reja lindin
atje ku s’ka më
ligj: një nder i ri
lind atje ku
nder është çnderimi…
Lindin fuqi e
fisnikëri,
t’egra, ndënë
turra kolibesh,
në vende pa anëfund,
atje ku pandeh
se sos qyteti,
por ku ama
rishtaz
ringrihet, armik, rishtaz ringrihet
me mijëra herë,
me ura
e labirinthë,
kantierë e hone dherash
pas dallgëzime
rrokaqiejsh,
që gjithë
horizontet mbulojnë.
Në lehtësinë e
të bërit dashuri,
mjerani
ndjehet njeri:
hedh rrënjë
besimi tek jeta, gjersa
t’përçmojë këdo
me një jetë ndryshe.
Bijtë lëshohen
ndër kuturisje
t’sigurt që
janë në një botë
që prej tyre,
prej seksit të tyre, tutet.
Mëshira e tyre,
në të qenit të pamëshirëshëm
Forca e tyre
te lehtësia,
shpresa e tyre
te pashpresimi.
Foto: Salò (o le 120 giorni di Sodoma) - filmi i fundit i P.P.P.
©Perktheu: Aida Baro
No comments:
Post a Comment