Teksti dhe muzika: Fabrizio de André
Mbushe, O Zot, me
lule
udhën ku shkon ai,
kur ty shpirtin e
vet
dhe botës trupin e
tij
do t'i duhet t'ia kthejë,
kur të vijë në parajsë
tënde
atje ku yjtë shkëlqejnë
edhe në mes të ditës.
Kur të kapërcejë
të mbramen urë të
vjetër
t'vetëvrarëve do
t'u thotë,
në ballë duke i puthur
ejani në Parajsë,
atje ku shkoj dhe
unë,
sepse Ferr nuk ka
në botën e të mirit
Zot.
Le të mbërrije te
Ju
me t'tijat kocka t'lodhura
i ndjekur pas nga
mijëra
të bardhash krejt
fytyra.
Lëreni që te ju të
kthehet
mes të vdekurve për
fyerje
që ndaj qiellit e
tokës
treguan guxim'n e tyre.
Zotërinj
mendjendritur
uroj keq t'mos ju
vijë
që në qiell, mes
shenjtorësh
Zoti, mes krahëve të
tij
dënesën do të mbysë
të atyre të
mekurave buzë
që vdekjen parapëlqyen
jo paditurinë e
mllefin tërkuzë.
O Zot mëshirëmadh
tënden Parajsë të bekuar
mbi të gjitha e krijove
për ata që s'qeshën
kurrë,
për ata që kanë
jetuar
me ndërgjegjje të
kulluar.
Ferri ekziston vetëm
për ata
që frikën ia kanë.
Më mirë sesa ai
askush
s'mund të të tregojë
kurrë
gabimet e ne të
gjithëve
që mund e do të falësh.
Mbaj veshin zërin e
tij
që tash këndon në
erë,
O Zot mëshirëplotë,
e i lumtur do të
jesh.
Preghiera in gennaio