Yjet pyesja

Nga Primo Levi

Kur fëmijë, yjet pyesja,

ty të kërkoja mes tyre.

 Pyeta edhe malet,

Por veç pak herë

Vetmi e prehje më falën.

Prej sates mungesë, netëve të gjata

nëmat më të marra blova

se bota një lajthitje e Zotit ish,

dhe unë një lajthitje e botës.

E kur, në çastin e mortit,

“jo” klitha nga çdo pore,

se ende s’i kisha dhënë fund botës,

se ende kisha për të dhënë,

ty të kisha para syve,

ti aty pranë meje, siç jemi sot,

një burrë e një grua nën diell.

U ktheva, se ishte ti me mua.

Perktheu: Aida Baro