KJO DASHURI

 Nga Jacques Prevert

Kjo dashuri

Kaq e furishme

Kaq e brishtë

Kaq e butë

Kaq e dëshpëruar

Kjo dashuri

E bukur si dita

E keqe si moti

Kur moti është i keq

Kjo dashuri kaq e njëmendtë

Kjo dashuri kaq e bukur

Kaq e lumtur

Kaq e hareshme

Kaq qesharake

që dridhet nga frika si një fëmijë në terr

kaq e sigurt në vetvete

si një burrë i sigurt në zemër të natës

kjo dashuri që iu kallte frikën

të tjerëve
i bënte të flisnin e të zbeheshin

Kjo dashuri  që sytë s’ia ndanin

Sepse ne s’ia ndanim sytë

E ndjekur si prè, e plagosur, e shkelur me këmbë, e vrarë, e mohuar, e zhdukur

Sepse ne e ndoqëm si prè, e plagosëm, e shkelëm me këmbë, e vramë, e mohuam, e zhdukëm

Kjo dashuri kaq e plotë

Kaq e gjallë ende

Dhe e puthur nga dielli.

Është dashuria jote

Është dashuria ime

Ajo çka ka qenë

Kjo diçka ngaherë e re

Që  kurrë s’ka ndryshuar

E njëmendtë si një lule

Drithëruese si një zog

E nxehtë, e gjallë si behari

Si  ti, si unë mund

Të shkojmë e të kthehemi, mund

Të harrojmë

E mandej sërish në gjumë të biem

Të zgjohemi, të vuajmë, të plakemi

Sërish të flemë

Vdekjen të ëndërrojmë

Të rinohemi

Dhe zgjuar të buzëqeshim, të qeshim. Dashuria jonë është aty,

Kokëfortë si një mushkë

E gjallë si dëshira

Mizore si mbamendja

Budallaqe si pendimet

E butë si kujtimet

E ftohtë si mermeri

E bukur si dita

E brishtë si një ferishte

Na vështron buzagaz

Na flet pa fjalë

Dhe unë mbaj vesh duke u dridhur

Dhe thërras

Thërras për ty

Thërras për vete

Të përgjërohem

Për ty, për mua, për të gjithë ata që dashurohen

Dhe që janë dashuruar

Oh, po, i thërras

Për ty, për mua, për gjithë të tjerët

Që nuk i njoh.

Qëndro aty ku je

Mos ik

Qëndro aty ku ishe dikur

Mos lëviz

Mos ik

Ne që jemi dashuruar, ne të kemi

Harruar

Ti mos na harro

Veç ty të kishim mbi dhè

Mos na lër të vdesim  të ngrirë

Larg, gjithnjë e më larg

Na jep një shenjëz  jete

Më vonë, më vonë, natën

Në pyllin e mbamendjes

Zgjatna dorën

E na shpëto.

Paris at night

Tre fije shkrepsesh të ndezura një pas një sonte

E para për të të rrëmbyer fytyrën me një vështrim

E dyta për të të soditur sytë

E fundit për të të kundruar buzët

Mandej gjithë terri për të t'ndërmendur

Teksa të shtrëngoj mes krahëve.

 © Përktheu nga italishtja: Aida Baro