Nga Mario Benedetti
Se të kam dhe s'të kam
se t’mendoj
se nata është këtu syçelë
se nata shkon dhe them e shtrenjtë
se për t’marrë shëmbëlltyrën tënde ke ardh’
dhe ti je m'e mirë se çdo shëmbëlltyrë jotja
se je e bukur nga shputat gjer në shpirt
se je e dashur nga shpirti gjer tek unë
se e butë fshihesh pas krenisë
vogëlane dhe e butë
zemërguaskë
se je imja
se s'je imja
se të sodis e vdes
e më keq akoma vdes
po s’të pashë e shtrenjtë
po s’të pashë
se ti gjallon përherë ngado
por gjallon më mirë atje ku të dua
e goja t'është gjak
e ndien të ftohtë
e unë duhet të të dua e shtrenjtë
duhet të të dua
ndonëse plaga dhemb për dy
ndonëse të kërkoj e s’të gjej
edhe ndonëse
nata shkon dhe unë të kam
e nuk të kam.
Sjellë në shqip: A. Baro